Lumuha kang nag-iisa, nakadungaw sa buwan.
Lumilipad ang isip ko, nakasabit sa ulap.
Ngunit bakit, pinilit,
kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabi ko sa kanya
na 'di pa rin nililikha
ang tulad kong parang timang
na 'di pa rin maintindihan.
Malayo ang pagtitig ko, dala ng hangin.
Akala ko ay pwede pang umasa sa iyo.
Ngunit bakit, pinilit,
kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabi ko sa kanya,
na 'di pa rin nililikha
ang tulad kong parang timang,
na 'di pa rin maintindihan.
O bakit ba
pag wala ka na,
ako'y kulang
ako'y kulang...
Sinabi ko sa kanya,
na 'di pa rin nililikha
ang tulad kong parang timang,
na 'di pa rin maintindihan.
na 'di pa rin maintindihan.
Sinabi ko sa kanya...
0 comments:
Post a Comment